Badanie słuchu ma na celu określenie stopnia ubytku słuchu oraz jego rodzaju.
Przed przystąpieniem do badań słuchu, protetyk słuchu przeprowadza rozmowę wstępną z pacjentem, celem określenia ewentualnych przeciwwskazań do wykonania badań oraz aby na podstawie zgłaszanych objawów dobrać najlepsze metody diagnostyczne badań słuchu.
Przed wykonaniem badania słuchu niezbędne jest obejrzenie stanu ucha za pomocą otoskopu.
W ten sposób, protetyk jest w stanie określić stany chorobowe kanału ucha, perforację błony bębenkowej czy też zatkanie ucha woskowiną.
Metody diagnostyczne badań słuchu dzielimy na;
Nieobektywne
- audiometria tonalna (przewodnictwo powietrzne i kostne) + testy szumowe
Obiektywne
- tympanometria (audiometria impedancyjna) oraz badanie odruchu mięśnia strzemiączkowego
- otoemisja akustyczna
- ABR
Audiometria tonalna
Jest to podstawowe badania diagnostyczne.
Metoda pozwala określić stopień ubytku słuchu w zakresie przewodnictwa powietrznego jak i kostnego oraz jego rodzaj (ubytek przewodzeniowy, odbiorczy, mieszany ).
Badanie jest bezbolesne i trwa ok. 5 minut. Wykonywane jest w specjalistycznej kabinie ciszy, aby otrzymać wiarygodne i dokładne wyniki badań. Podczas testu, protetyk podaje do ucha pacjenta dźwięki o różnym natężeniu z zakresu częstotliwości od 125Hz do 8kHz .
Pacjent słysząc dany dźwięk, odpowiada poprzez naciśnięcie przycisku w ten sposób potwierdzając słyszenie danego poziomu. Na podstawie zebranych odpowiedzi wykreśla się
tzw. „ audiogram” pokazujący stopień ubytku oraz jego rodzaj.
W pewnych przypadkach na podstawie krzywej audiogramu można wskazać potencjalną przyczynę uszkodzenia słuchu (ekspozycja na hałas, zmiany chorobowe,…)
Tympanometria
Jest to obiektywna metoda badań słuchu, służąca do określania ewentualnych zmian chorobowych w obrębie ucha środkowego. Badanie może być wykonane Pacjentów dorosłym oraz dzieciom.
Jest to metoda nieinwazyjna i
bezbolesna. Badanie trwa ok. kilkudziesięciu sekund i nie wymaga zaangażowania Pacjenta w proces badania. Przed badanie, niezbędne jest obejrzenie kanału ucha za pomocą otoskopu aby wykluczyć na przykład perforację błony bębenkowej (przeciwskazanie do wykonania badania). Przed wykonaniem badania, kanał ucha uszczelnia się za pomocą dobranego gumowego
„ tipa „ a następnie wprowadza się sondę pomiarową do kanału ucha.
Zmieniając ciśnienie w kanale słuchowym, mierzymy odbicie fali dźwiękowej od błony bębenkowej.
Badanie pozwala na zdiagnozowanie różnego rodzaju niedosłuchów oraz określenia m.in. infekcji ucha środkowego, niedrożnośći trąbki Eustachiusza i nieprawidłowośći zanikania odruchu strzemiączkowego.
Otoemisja akustyczna
Obiektywna metoda badań słuchu.
Podczas badania określamy stan ucha wewnętrznego w tym narządu Cortiego.
Badanie jest bezbolesne i trwa kilkanaście sekund.
Podczas badania, do kanału ucha wprowadzana jest sonda pomiarowa wraz dobranym odpowiednio gumowym „tipem” uszczelniającym uchu.
Badanie może być wykonane za pomocą metody otoemisji TE (pomiar trzaskiem) lub DP (pomiar sygnałem dwutonowym) . Podając sygnał wymuszający do ucha, pobudzamy w ten sposób, układ odbiorczy – narząd Cortiego oraz za pomocą czułego mikrofonu umieszczonego w sondzie pomiarowej, odbieramy sygnał zwrotny otoemisji.
Następnie sygnał otoemisji poddajemy analizie, według przyjętego protokołu pomiarowego.
Metoda pozwala na wykrycie niedosłuchu odbiorczego pochodzenia ślimakowego.
Dzięki temu możliwa jest ocena czynności ślimaka w chorobach pochodzenia laryngologicznego (nagła głuchota, uszkodzenie słuchu spowodowane hałasem, głuchoty uwarunkowane genetycznie czy inne głuchoty wrodzone) jak i w chorobach poza laryngologicznych (cukrzyca, kolagenozy, głuchota starcza itp).
